De field trip van Acicis

Vorige week maandag had ik de eerste les van Apresiasi Film Etnografi, omdat die de week daarvoor niet doorging. Het was een erg volle klas, zo’n 40 à 50 leerlingen, en de lerares sprak erg zacht waardoor ik amper wat kon verstaan met al het geroezemoes op de achtergrond. Omdat het zo’n grote klas was, wilde ze het geloof ik opdelen, maar ik begreep niet wat er uiteindelijk beslist was omdat ik het zo slecht kon verstaan (de microfoon werkte uiteraard ook niet). We zouden eigenlijk in deze les een documentaire gaan kijken, maar omdat de klas zo groot was, er geen beamer was en het te licht was, ging dit helaas niet door. Dus na een half uurtje konden we alweer gaan en ben ik eigenlijk niks wijzer geworden. Aan het eind van de les kwam er wel een leerling naar me toe die vertelde dat de les naar vandaag verplaatst wordt, waarschijnlijk dezelfde tijd. Dus toen ik vandaag om 1 uur weer naar de les ging zat het lokaal weer erg vol, maar was de lerares nergens te bekennen en na een kwartier bleek dat de les verplaatst wordt naar a.s. vrijdag om 1 uur, terwijl ik om die tijd ook al een andere les heb. Een beetje chagrijnig omdat ik nou al zoveel geannuleerde klassen heb gehad fietste ik maar weer naar huis.

Afgelopen dinsdag had ik grammatica en de tweede les Antropologi Pariwisata wat erg leuk en interessant was. De leraar hield niet aan één stuk door een saai praatje maar er was ook veel interactie met de leerlingen, hij stelde bijvoorbeeld vragen aan ons (buitenlanders) over wat alledaagse dingen in Europa en ik kon vrijwel alles begrijpen. ’s Middags kwamen Anggi en Sarah, de pendampings van Valerie en Lorraine, naar onze rumah kos en hebben we samen gegeten bij de Parsley waar ze zowel lekker Westers als lekker Indonesisch eten hebben. De volgende dag hebben we er weer lunch en diner genomen. Ik had toen ook de eerst les Globalisatie en de invloed op het toerisme, wat Valerie vanaf deze week ook zal volgen. Thema’s als universalisatie, liberalisering en modernisering komen aan de orde. Hierna gingen we de noordkant van Jalan Kaliurang verkennen, waar we nog bijna niet geweest waren. Er was een leuk batikwinkeltje waar ik een jurk heb gekocht en een grote mall, Mirota, met supergoedkope en leuke kleding wat ik natuurlijk niet kon laten hangen.

Donderdag had ik ’s ochtends van 9 tot 11 uur de les lezen en pas om 3 uur mijn volgende les, Antropologi Ekologi. Ik bleef een beetje rondhangen op de campus met andere mensen van acicis en heb in de kantine gegeten, om er vervolgens om 3 uur achter te komen dat mijn les niet doorging. Balen! Hierna gingen we met Rina op stap, het huisgenootje uit Korea (ze is inmiddels al naar een andere kos verhuisd) en probeerden we wat voedsel uit bij een lesehan (soort eetkraampje) in Jalan Kaliurang. Eten is voor Indonesiërs erg belangrijk en aan dat cultuuraspect wil ik me best aanpassen!

Vrijdag had ik eigenlijk mijn eerste les Ekowisata, maar dat ging ook al niet door! Ik heb zo’n 3 kwartier in het lokaal gezeten en gekletst met de andere leerlingen die van alles aan me vroegen, veel over Nederland en wat ik al allemaal had gedaan in Jogja. Grappig hoe je als buitenlander meteen in het middelpunt van de belangstelling staat. Die dag moest ik ook beslissen welke vakken ik wil houden en welke niet, wat ik wel erg moeilijk vond aangezien zoveel niet doorging. Ik heb toch maar alles gehouden, ook Ekowisata waar ik nog geen één les van heb gehad, maar het lijkt me interessant. ’s Avonds ging ik met Rina, Valerie en Lorraine naar Jalan Malioboro waar ik heerlijke gulai kambing heb gegeten: geitenvlees in een soort curry/kokos saus. Ja, de geit valt bij mij erg in de smaak hier!

Van het weekend hadden we een field trip, georganiseerd door acicis. Met twee bussen gingen we zaterdagochtend naar het strand Ngandong, wat precies naast Sundak ligt waar ik al was geweest. Het was ook een erg mooi strand en je kon er lekker zwemmen. Hier hebben we de hele dag gerelaxed, ’s avonds hebben we de zonsondergang aanschouwd, werden we voorzien van eten (nasi met groente, vis en tempé) en hebben we wat kaartspelletjes gespeeld. We zouden op dit strand overnachten in een soort hut met wat matrassen, maar toen Valerie, Lorraine en ik als één van de laatsten wilden gaan slapen, zagen we overal kakkerlakken lopen! In dat kamertje, waar overigens ook supergrote mieren over ons matras liepen, wilden we dus niet slapen. We probeerden toen in de bus te slapen wat gelukkig mogelijk was. Na niet erg goed geslapen te hebben en compleet lekgestoken te zijn door muggen werd ik om half 7 gewekt door de zon. Tot mijn verbazing waren er al behoorlijk wat mensen op het strand en werd het steeds drukker. We hebben die ochtend nog even gewandeld naar een ander strand dat ernaast lag, naar de hoge golven gekeken en toen ik in mijn ooghoek wat zag kronkelen bleek het een slang te zijn! Het was een blauwgrijze waterslang die op het zand (behoorlijk dicht bij ons) richting de zee aan het kronkelen was. Tussen de middag was het enorm druk op Pantai Ngandong met vooral Indonesiërs die mij aanstaarden alsof ik van een andere planeet kwam. Buitenlanders zien ze hier schijnbaar niet vaak. Sommigen maakten heel subtiel foto’s terwijl ik op de achtergrond zichtbaar was, maar er kwamen ook een man en een vrouw naar me toe die aan me vroegen of ik met ze op de foto wilde. Ik voelde me net een beroemdheid! Grappig was wel dat toen ze “thank you” zeiden, ik “sama-sama” antwoordde, wat iets als graag gedaan betekent. Ze schrokken een beetje dat ik Indonesisch kon en toen we vertelden dat we aan UGM in Jogja studeren schaamden ze zich geloof ik een beetje. Rond 2 uur vertrokken we weer met de bus naar Jogja. In november zal er een tweede field trip van acicis plaatsvinden, maar wat dat zal worden is nog niet bekend.