Ratu Boko, Prambanan en het Ramayana Ballet

Na de Borobudur gezien te hebben hadden we de smaak goed te pakken en waren toch wel erg benieuwd naar het andere grote tempelcomplex in de buurt van Jogjakarta: Prambanan. Omdat het Ramayana Ballet zich daar afspeelt en het Ratu Boko paleis daar ook in de buurt is, zou het zonde zijn die niet ook meteen te bezoeken. Het vervoer was nog even lastig, omdat het Ramayana Ballet doorging tot 21.30 uur en er dan geen bussen of taxi’s meer terug rijden. Nog net op tijd hadden we een private car kunnen regelen, via een man die in onze rumah kos woont. Hij is (geloof ik) lid van de familie die hier woont en allerlei klusjes uitvoert en kamers schoonmaakt in het huis. Hij kon ons de hele zaterdag rondrijden tegen een redelijke prijs, die we over 4 verdeelden (Isabelle, een Duits meisje, ging ook mee). Eerst gingen we naar Ratu Boko, een archeologische plek gelegen op bijna 200 meter boven de zeespiegel, wat vroeger een groot paleis vormde. Ruïnes die vroeger verschillende kamers vormden waren verspreid over een groot plateau en helaas was veel niet meer intact gebleven. Wel was de poort aan het begin nog goed behouden en er was een mooi uitzicht. In de verte kon je de Prambanan tempels zien en op de achtergrond de enorme Gunung Merapi. Na behoorlijk gebakken te zijn op het plateau waar amper schaduw was, reden we verder met de auto naar Prambanan. De enorme, prachtige Hindoeïstische tempels waren al vanaf een afstand te zien met in het midden de grootste die gewijd is aan de god Shiva, ten zuiden ervan de Brahma-tempel en ten noorden de Vishnu-tempel. Hiertegenover bevindt zich nog een aantal kleinere tempels. Bij de Shiva-tempel konden we naar binnen, wel met een helm, want de tempel is ‘relatief stabiel’. Op de tempel zijn allerlei reliëfs te vinden die het verhaal van de Ramayana afbeelden, een beroemd Hindoeïstisch epos. Na alles goed bekeken te hebben gingen we naar het gedeelte achter te tempels, waar zich het Ramayana Ballet zou afspelen in de open lucht. We aten daar bij een restaurant met lopend buffet en mooi uitzicht op de verlichte tempels van Prambanan. Het Ramayana-epos is officieel een behoorlijk lang verhaal en bij het ballet werd een verkorte versie hiervan opgevoerd voor toeristen. Begeleid door live gamelanmuziek en zang voerden dansers in mooie kostuums het ballet uit. Erg mooi om eens mee te maken. ’s Avonds, behoorlijk moe van de drukke dag, werden we weer naar huis gebracht.

Wat de universiteit betreft heb ik nog steeds vaak ‘kelas kosong’ oftewel lessen die niet doorgaan (of maar half, omdat de film die we zouden kijken het niet doet, etc.). Ik ben de laatste tijd ook best veel bezig geweest met huiswerk, wat op zich niet erg moeilijk is, maar veel tijd kost omdat ik alles in het Indonesisch moet schrijven wat nog niet helemaal vloeiend gaat. Ik heb ook mijn eerste toets gehad van lezen, waarvan ik het resultaat nog even af moet wachten en een ‘toets’ van grammatica, wat eigenlijk gewoon een huiswerk opdracht was. Hiervoor had ik de volle 100 punten en het telt voor 10% mee voor het eindcijfer. Voor het vak Antropologi Ekologi moeten we een paper schrijven en een presentatie houden om ons onderwerp te introduceren. Het was onduidelijk wanneer wie moest presenteren, maar ik zou afgelopen donderdag gekozen kunnen worden. Ik zit in een groepje met 3 andere Indonesische studentes en woensdag gingen we overleggen over ons onderwerp (afval in Jogjakarta), in het Indonesisch uiteraard. De volgende dag bleek dat wij inderdaad als groepje moesten presenteren en gelukkig mocht je een blaadje erbij houden, dus het ging wel oké en de leraar gaf duidelijke feedback.

Voor het eten zijn we vaak uit eten geweest in de straat hier of hebben wat laten bezorgen. Ook zijn we voor de tweede keer naar het Nederlands-Indonesische café Janur geweest, waar ik goeie gado-gado had. Ik heb van de week voor het eerst een keer zelf gekookt hier in het huis: pasta met tonijn wat erg geslaagd was. Wel zijn boodschappen zoals groente, vlees, vis, of pasta(saus) hier relatief duur en ben je meestal goedkoper uit als je uit eten gaat.

Vorige week woensdag ging ik naar een event, de Sidji Batik Awards 2013. Dit is van een bepaald merk batikkleding dat behoorlijk duur is en in het Hyatt Hotel was er een modeshow om deze kleding te promoten en mensen ervan bewust te maken dat er veel oude vrouwtjes zijn die het zware handwerk al hun hele leven doen en amper kunnen leven van de opbrengsten. Deze ouderen waren aanwezig om de Awards als waardering te ontvangen. Het was bijzonder dat wij erbij konden zijn, omdat het een erg formeel event was met een aantal belangrijke mensen van de overheid en ook omdat de modellen die op de catwalk liepen mensen van acicis waren! Via via waren ze in aanraking gekomen met de organisator die westerse mensen zocht als modellen, waaronder ook Ruben. Erg leuk om te zien dus. Ook was er heerlijk eten van allerlei standjes en nog helemaal gratis ook. De tuin van het hotel, waar het zich afspeelde was prachtig, net een paradijs, met de catwalk over een zwembad heen en watervalletjes op de achtergrond.

Ik durf het bijna niet te zeggen, maar dit weekend doen we een tweede poging om de prachtige eilanden van Karimunjawa te bezoeken. Vannacht zullen we vertrekken met een private car en maandag komen we weer terug. Nu maar hopen dat er geen storm is!

(Ik heb nu al het maximum aan foto's bereikt die ik kan uploaden op deze site, dus ik verwijder er een paar van mijn eerste verslagen)