De Karimunjawa-eilanden

Na toch even bang te zijn gemaakt door een telefoontje van de reisorganisatie met ‘nieuws over het weer’ ging onze trip naar Karimunjawa gelukkig toch door, alleen vertrokken we een paar uur later. Met z’n vieren (Kim, een Duits/Balinees klasgenootje van Inculs ging ook mee) verzamelden we om 5 uur in de ochtend voor de rumah kos en werden we opgehaald met een private car. Na een lange rit van 5 uur kwamen we aan in de haven van Jepara, een dorpje aan de noordkust van Midden-Java. Vanaf hier vertrok de boot naar de Karimunjawa-eilanden, wat ook nog zo’n 2 uur varen was. Uiteraard had de boot vertraging en na lang te hebben gewacht in Jepara en wat gegeten te hebben vertrok de boot eindelijk om 3 uur ’s middags. Het was wel jammer dat het schema aangepast was, aangezien we deze eerste dag eigenlijk naar een aantal eilandjes zouden gaan om te snorkelen en van de mooie zonsondergang te genieten, maar nu hebben we de hele dag niks gedaan behalve reizen. Aangekomen op het hoofdeiland ging de zon al onder en werden we naar onze homestay gebracht, die vrij primitief was: een klein kamertje met alleen een matras op de grond. De badkamer, niet met douche maar een mandi (emmertje water dat je over jezelf heen moet gooien) en de hurk-wc moesten we met een paar mensen delen. En aangezien er geen airco was, alleen een kleine ventilator in de kamer, was het binnen nog zo’n 6 graden warmer dan buiten. Wat ben ik toch blij met mijn luxe rumah kos!
De volgende ochtend werden we om 8 uur opgehaald en vertrokken we in een bootje met zo’n 15 andere toeristen naar een nabijgelegen eilandje. Dit was werkelijk een prachtige plek! Ik heb nog nooit zulk blauw water en wit zand gezien. We gingen hier het eilandje verkennen, wat schelpen zoeken en snorkelen. Vervolgens voeren we naar een ander, wat groter eiland waar het middageten vers voor ons werd klaargemaakt (vis natuurlijk). Die dag hebben we nog op een andere mooie plek gesnorkeld met veel vissen en koraalriffen en op de terugweg naar het hoofdeiland een prachtige zonsondergang aanschouwd. Het was wel minder fijn dat het hoogseizoen was en dus overal behoorlijk druk met vooral Indonesische toeristen. Het hoofdeiland zat vol met homestays zoals die van ons en het deed me een beetje denken aan een grote camping. Terwijl deze allemaal goed lopend of met de fiets te bereiken waren, ontkwam je toch niet aan de voorbij scheurende motors. Jammer dat ze deze niet verbannen hebben op zo’n mooie plek in de natuur.
De volgende dag vertrokken we weer met de groep met het bootje en legden we aan een stukje voor de kust van weer een ander eiland, waar veel koraalriffen en dus ook enorm veel visjes waren, die eerder nieuwsgierig dan bang waren; je zwom er middenin. Er waren allerlei soorten en maten, veel met mooie felle kleuren en zelfs het koraal had een blauw/paarse kleur. Hierna gingen we naar het haaien- en schildpaddenreservaat waar ik met deze dieren heb gezwommen. Een beetje zielig was het wel, ze zwommen in een soort afgesloten poel met erg ondiep water en in een ander klein badje werden verschillende bijzondere soorten vissen gehouden, zoals de kogelvis die zichzelf kan opblazen, maar deze waren er om op de foto te gaan met toeristen. Ze werden dan uit het water gehaald en minutenlang in de brandende zon gehouden, snakkend naar adem. Had ik toch niet verwacht van een Nationaal Park. Hierna was het alweer tijd om de spullen in te pakken en de lange reis terug naar Yogya te ondergaan.

Als je in Indonesië bent kom je als jongere onder één ding echt niet uit: karaoke zingen. Dit heb ik vorige week gedaan met mijn studiegenootjes uit Leiden en Dave en zijn vrienden. De karaoke-bar was een groot complex van een aantal verdiepingen met allemaal kamertjes. Wij hadden zo’n privé-kamertje gehuurd met een grote tv en een paneel om uit de duizenden liedjes te kiezen. Het was erg gezellig en natuurlijk gingen de Indonesiërs helemaal los op hun favoriete nummers.

Zaterdag heb ik met Valerie, Lorraine en Isabelle rondgelopen in de dierentuin van Yogya: Gembira Loka zoo. Een paar dieren hadden een nogal klein hok met niet veel anders dan beton, maar het viel mee. We zijn er ook naar een show geweest met otters, kaketoes en kraagberen die allerlei kunstjes deden. Zo heb ik de otter zien basketballen en de beer zien fietsen! Hierna hadden we met z’n vieren een kookcursus gepland in een op Westerners gericht cafeetje. Uiteraard was het wel Indonesisch eten dat we leerden koken van een aardige vrouw. We hebben gado-gado (verschillende groentes) met satésaus gemaakt, nasi kuning (gele rijst), seafood saté, tahu, tempeh en kroepoek. En het was erg geslaagd!

Deze week heb ik toetsen van Inculs: grammatica, die ik vanmorgen had en wel redelijk ging, en lezen. Ook zou ik vandaag misschien een presentatie hebben met Isabelle van Antropologie van Toerisme, maar toen de leraar vroeg wie er wilde presenteren zei bijna iedereen dat ze er nog niet klaar voor waren of nog niet eens de tekst hadden gelezen. Isabelle en ik hadden het wel voorbereid, maar we wilden het toch liever later doen, dus ik zei ook: belum siap (nog niet ready). Schijnbaar was dit geen probleem en moet nu dus bijna de hele klas zijn presentatie volgende week doen. Die week is ook de week van de mid-tentamens, maar ik weet nog maar van één vak de exacte datum. Ook heb ik nog geen idee wat ik voor die tentamens moet doen of leren, dat is toch wel een vervelend typisch Indonesisch aspect. Ik hoop maar dat de tentamens zullen meevallen.