De laatste maand; het eind van mijn avontuur

Even een kort verslagje (ik zie nu dat het toch niet zo kort is gebleven) om te laten weten dat alles goed gaat, voor een uitgebreid verslag over alles wat ik de afgelopen maand heb gedaan en gezien met mijn ouders heb ik helaas niet veel tijd. Dat zou ook wel een half boekwerk worden aangezien we zoveel hebben meegemaakt en gereisd! Die verhalen bewaren we voor als we terug zijn.

In ieder geval zijn mijn ouders dus vorige maand veilig aangekomen in Indonesië, hebben we familie in Jakarta ontmoet en zijn vervolgens naar Ambon gevlogen om daar de kerstdagen door te brengen bij familie. Dat is toch wel heel anders dan in een hotel verblijven. We zaten in een drukke maar gezellige woonwijk van Ambon stad waar we elke avond een hoop rotjes en ander vuurwerk hoorden. Op kerstavond barstte het helemaal los en werd er net zoveel afgestoken als in Nederland met oud en nieuw. Er werd prima voor ons gezorgd, er werd 2 à 3 keer per dag heerlijk warm eten voor ons klaargemaakt en we hebben een hoop familie ontmoet, allemaal even hartelijk, waarvan sommigen ons graag alle mooie plekjes van het eiland Ambon wilden laten zien. We hebben veel rondgereden door de prachtige natuur, door de bergen met dichte palmbossen, en langs de kust met helderblauw water waar we dolfijnen hebben zien zwemmen. We zijn er naar een prachtig strand geweest, hebben heilige alen gezien, hebben gebaad in een warmwaterbron, en we hebben een oud Nederlands fort en een oude Nederlandse kerk bezocht. Na kerst verbleven we twee dagen in het dorpje Oma, waar mijn opa vandaan komt. Dit ligt op een ander eiland waar we dus in een speedbootje naartoe moesten, maar gelukkig was het rustig, zonnig weer en waren er geen hoge golven. Het was natuurlijk heel bijzonder om in dit dorpje te verblijven en we werden weer met open armen ontvangen door familie. Het is wel apart leven daar, zo afgelegen, met loslopende varkens op het strand en nergens een super/minimarkt of iets dergelijks. Iedereen kent elkaar en het heeft misschien een halve dag geduurd voordat het hele dorp doorhad dat we geen ‘bulés’ (bleekscheten/westerners) waren, maar Sekewaels en dus ‘anak Oma’. De natuur was er wederom prachtig, we verbleven vlakbij een natuurlijke waterbron waar we een paar keer in hebben gebaad en hadden uitzicht op zee. Na deze twee dagen in Oma gingen we weer terug naar Ambon waar we ook oud en nieuw hebben gevierd. Bij het huis was een mooi uitzicht over de hele stad en al het vuurwerk dat werd afgestoken (maar toch miste ik de oliebollen en ouderwetse gezelschapsspelletjes wel). Twee januari moest ik alweer terugvliegen naar Jogja om papers te schrijven en eindtentamens te maken. Ik denk dat het wel is gegaan, ik heb nog geen cijfers terug en heb ook eigenlijk geen idee wanneer/of ik die terug zal krijgen. Een hertentamen kan ik niet doen dus het moet maar goed zijn!

Zeven januari kwamen mijn ouders, na eerst nog een paar dagen in Jakarta, aan in Jogjakarta. Ik heb ze natuurlijk meteen laten zien hoe ik leef, hoe de campus eruit ziet en waar ik les heb en heb ze meegenomen naar mijn favoriete restaurantjes. Het is fijn dat ze in een goed hotel op loopafstand van mijn kos verblijven. We hebben samen al alle hoogtepunten in en rond Jogja bezocht (ik soms voor de tweede keer) zoals het Kraton, het waterpaleis, de Borobudur bij zonsopgang, de Prambanan tempels, het Ramayana ballet, cave tuben en een rit met de jeep op de Merapi vulkaan. Helaas is mijn vader sinds een paar dagen wat ziek geworden en moest in het hotel blijven, maar gelukkig hadden we toen de leukste dingen al samen gedaan. Hij wordt alweer iets beter en is hopelijk zondag helemaal beter want die ochtend gaan we 7,5 uur in een koele airco-trein naar Jakarta reizen. Gelukkig is het dan wel licht (op de heenweg ging ik in de nacht) want het schijnt een erg mooie route door de sawahs te zijn. Dan vliegen we de nacht van zondag op maandag weer terug naar Nederland en zit mijn avontuur er alweer op! Ik verlaat Jogja met gemengde gevoelens, aan de ene kant zal ik het natuurlijk heel erg missen en is mijn leventje in Nederland vergeleken met hier eigenlijk maar saai, maar ik kijk er natuurlijk ook heel erg naar uit mijn familie, vrienden en huisdieren in Nederland weer te zien waar alles toch net ietsje schoner en beter geregeld is. Gelukkig heb ik nog zo’n twee weken om uit te rusten als ik terug ben in Nederland, want begin februari begint het laatste semester van mijn bachelor weer en dat wordt knallen! Al met al ben ik heel blij dat ik deze kans heb gehad, het is echt een verrijking geweest onder andere voor mijn kennis van cultuur en Indonesische taalvaardigheid en ik hoop dat ik in de toekomst snel weer een keer terug kan komen naar dit mooie land!