Van citytrip naar natuurpark

Naast mijn stage heb ik veel kunnen doen in de weekenden de afgelopen vier weken, van semi "zakenreisjes" tot een bezoek aan een paradijselijk Nationaal Park, tot een longboarding competitie. In het vorige verslag had ik het erover dat ik waarschijnlijk naar Bandung zou gaan voor een hotel review. Dit is inderdaad doorgegaan. Mijn baas had twee hotels kunnen vinden, Ibis en NEO, die beiden vrij nieuw waren en waar ik gratis mocht overnachten. Met de trein vertrok ik uit Jakarta en na 3 uurtjes kwam ik in Bandung aan. Eenmaal in Ibis werd ik met open armen ontvangen door de staff die mij uiteraard een perfect verblijf wilden garanderen. Ik had wat vragen voorbereid die nuttig zouden zijn voor de review en maakte een hoop foto's in het hotel. Ik kreeg diner en ontbijt aangeboden en werd altijd wel vergezeld door iemand van de staff. Het ging net zo in NEO. Ik voelde me net een VIP! Tijdens mijn drie dagen in Bandung wilde ik natuurlijk ook wat van de stad zien. Er zijn nog veel koloniale gebouwen te vinden, vooral in art-deco stijl en een aantal hiervan heb ik kunnen bezoeken zoals Villa Isola en Gedung Sate. In de stijlvolle mall Paris Van Java (de vroegere bijnaam van Bandung door de bijzondere architectuur en modewinkels), heb ik een souvenirtje kunnen scoren. Uiteindelijk hebben de twee budgethotels een goede review gekregen op Istania waar ze erg blij mee waren.

Het weekend daarop had ik op zaterdag een gezellige avond met familie uit Jakarta, mijn neef Petrick, zijn vrouw en een vriend van hem. Ze lieten mij wat leuke cafés zien in de stad. Hoewel die maandag een vrije dag was (onafhankelijkheidsdag) had ik nog niks gepland staan, maar daar kwam onverwachts verandering in. Ik werd uitgenodigd voor een longboard (skateboard) event in de buurt van Bandung waar iemand die ik kende jury zou zijn. Dat leek me erg leuk om mee te maken en diezelfde zondagavond vertrokken we met wat andere mensen naar het dorpje. Ik had geen idee wat ik ervan moest verwachten, maar toen we 's avonds laat aankwamen bij een guesthouse in het dorpje waren er zo'n 30 à 40 Indonesiërs aanwezig die allemaal meededen aan de competitie. De volgende ochtend startte de wedstrijd op een asfalt helling naast het guesthouse, waar de longboarders met een hoge snelheid richting finish skaten en op een behendige manier afremden. Het was erg indrukwekkend om te zien, maar ook gevaarlijk. Vrijwel iedereen liep een (kleine) blessure op, meestal een schaafwond, maar ze bleven onverstoord doorgaan tot het eind van de middag. Er hing een goede sfeer met muziek, hangmatten en picknickkleden en uiteraard moest het Indonesische volkslied gezongen worden op deze onafhankelijkheidsdag (niemand scheen er gelukkig problemen mee te hebben dat er een Nederlander bij was, had ik ook niet verwacht hoor). Bij het dorpje was ook een dam met een enorm meer waar we na de prijsuitreiking met een bootje rond hebben gevaard bij een mooie zonsondergang.

Het weekend daarop stond alweer iets bijzonders gepland: Nationaal Park Ujung Kulon in west Java. Ik had hier positieve dingen over gehoord en dacht dat het niet al te ver van Jakarta was (uiteindelijk is zes uur rijden toch wel wat lang...). Samen met mijn buurman van de rumah kos sloten we ons aan bij een groep van zo'n 15 Indonesiërs. De all-inclusive reis was georganiseerd door een tour agency dus ik hoefde zelf niks te regelen. Na de zes uur in een minibus was het nog twee uur met de boot naar het eiland Peucang wat deel uitmaakt van het park, en hier troffen we prachtige witte stranden aan met helderblauw water, maar ook wilde zwijnen een aapjes. Iets landinwaarts begon het bos waar ik een wild hert heb gespot. Het was één en al rust hier; een paar guesthouses op de weide maar verder onverstoorde natuur. Later die dag voeren we naar een goede snorkelplek met zeer bijzondere koraalriffen en tropische vissen. 's Avonds verbleven we in een guesthouse op Handeuleum eiland, wederom op een erg bijzondere plek met aapjes en los rondlopende herten die vrij tam waren en dol waren op kroepoek. De volgende ochtend voeren we naar een nabijgelegen eiland om een kanotocht te maken door een rivier omringd met mangroven, palmen en andere tropische flora. Het was werkelijk een plaatje, zo mooi en rustig. Er zouden veel slangen leven in dit gebied, maar die heb ik (gelukkig) niet gezien, wel twee hagedissen. De anderen uit de groep hadden er grote lol in elkaar te laten schrikken met een "nepslang". Na wat bijzondere schelpen te hebben verzameld bij de riviermonding gingen we terug naar het guesthouse om onze spullen in te pakken en terug te gaan naar het vasteland. Het verborgen paradijs van Ujung Kulon zal me nog lang bijblijven.

Ten slotte heb ik afgelopen weekend een reisje naar Solo (ook wel Surakarta genoemd) gemaakt, in Midden-Java. Ik wissel de city-trips en natuurreisjes dus mooi af, hoewel dit meer toeval is. Solo was weer een semi-zakenreis, omdat ik gratis in twee hotels mocht verblijven voor een review. Het proces was weer net zoals in Bandung, maar dit keer verbleef ik in een zeer nieuw (nog niet af) 4-sterren hotel Alana, en een 5-sterren resort genaamd Lorin. Vooral het resort was erg bijzonder, omdat het enorm groot was (5 ha) en vol met tropische tuinen, meertjes en prieeltjes. Toch weer midden in de natuur dus! Voor een uitgebreide beschrijving en foto's kun je mijn review lezen op istania.net/blog. Solo is geen toeristische stad, maar er waren toch genoeg interessante dingen om te bezoeken. Het Pura Mangkunegaran paleis is waar de sultan en zijn familie nog steeds woont en een gids leidde mij rond. Het Javaanse cultureel erfgoed is sterk aanwezig in Solo, o.a. in de vorm van batik. Ik kon het dan ook niet laten om mijn collectie batik-shirtjes uit te breiden. Daarnaast kan ik geen genoeg krijgen van bijzondere natuurplekken en had dus tijd vrijgemaakt om het Tawangmangu gebied te bezoeken, 1,5 uur rijden van Solo, waar een erg bijzondere, 80 meter hoge waterval was. Het was er enorm druk met Indonesische toeristen en er was een half amusementpark omheen gemaakt met waterglijbanen en een klimcircuit. Een hoop aapjes had zich hier verzameld om te smullen van de restjes in afvalbakken of het eten en drinken uit de handen van mensen te grissen. Een fotosessie en zo'n 1200 traptreden verder (ik heb nog steeds spierpijn) ging ik naar de nabijgelegen 15e eeuwse tempel Candi Sukuh, die jaarlijks door duizenden Hindoeïstische pelgrims wordt bezocht. Helaas werd de hoofdtempel gerenoveerd en was hier weinig van te zien. De ligging was wel prachtig, op een hoogte van 910 meter op de helling van vulkaan Lawu. Ik sloot mijn bezoek af met wat laatste foto's in Lorin hotel en vloog in een uurtje terug naar Jakarta, wel met bijna twee uur vertraging want zo gaat dat hier.

Uiteraard werk ik door de weeks ook hard aan artikelen en mijn stageopdracht. Het gaat nu wel erg snel, na 10 dagen is mijn stage al afgelopen! Het bevalt nog steeds goed en naast het schrijven van reviews krijg ik soms ook wat andere taken, zoals de telefoon opnemen voor mensen die willen boeken, een lijst opstellen met informatie over appartementen in Jakarta (een ander project waar mijn baas aan werkt) of langsgaan bij hotels in Jakarta voor informatie en foto's. Zeker geen saai werk in ieder geval!